28 Şubat 2011 Pazartesi

naber?

ne diyeceğini bilemeyen birinin kelimesi. tık tık tık tık. içeriden gelen bir ses. kusmak, artık olmasın istediğim. k, b, c, n, bunlar toplum. minik çizmeler, bunlar kontrolsüzce çıkarılan. çalan telefon, sesini özlediğim için. rüyalarımda çok oyunlar oynadık. rüyalarım çok uzundu. saçmalamak, çöpler, bunlar hep var. ama hepsine rağmen güzel olduğunu bilmiyorum. yani nasıl güzel olabildiğini anlayamıyorum. çocuklar, büyükler, hepsi var. filmler, patlamış mısır hepsi var. bütün bunların uzağında bambaşka bir his olarak ölmemeye doğru bir şey...
mail atarsın. aaaa yazınca, bbbb gibi cevap gelmezse ne kadar da güzeldir. çünkü mesela 1111 yaptı. hani aynı gibi ama değil. kendi dili var onun da. o biraz çürük. yani bitli gibi. hani karışık. biraz da anadoludan. diğer kalp de öyle. ama sanat yok. ama sanat hep var. sanatın zaten, o yapamadıklarımızı yapma alanı olduğunu anlayınca ona da kaçtı hevesim. hevesim orada. onsuz. onla. onun için. ona dair. peki ya ben?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder