10 Mart 2011 Perşembe

hc82

nefes buna bir örnek. çok sıkılıyorum. bunun sebebini bulup üstüne gitmek gerek. kaçmak olmuyor. uyumak olmuyor. bu sadece zamanı durduruyor. sonra, her şey kaldığı yerden devam ediyor. yazmazsam devam edemeyeceğim. böyle hissettiğim tek şey bu. insanın anlamsız varoluşu.
telefondaki sesten çok yoruldum. tv programlarının kalitesi sinirlendiriyor. yüzümü başka bir yere çeviremiyorum. bu da kötü. a-r yok. gitti. gidenler ve yerine koyamadıklarım. diğer blog’um kapatıldı. belki de belli aralıklarla ev değiştirmek, deri değiştirmek, blog değiştirmek gerek. b’nin eşyalarına olan aidiyeti gibi. onların temizliği, yeni modellerinin özenle seçilmesi, taşınması, kurulması, .. bir hayat verdiler buna. ses dersimi çok seviyorum. buluşuyoruz ve iki saat sound-music konuşup ayrılıyoruz. böyle bir birliktelik. belki de en iyisi bu. dünya bana çok ağır geliyor. dünyadaki varlığım. içimdeki boşluk dolmuyor. o boşluğu, böyle hani, fareyi koyduk göbeğine, üstüne tencere kapattık, sonra fare tencereyi değil de seni deldi geçti gibi, o boşluğu, öylece yardılar. şu anda mümkün değil dolmuyor. dün bütün gün uyudum. ama bugün, şu an buradayım. ve bu uyuyarak geçecek gibi değil. düzen devam ettiricileri.. sizden yoruldum. bu sistemden çok yoruldum. burnumdan soluyorum. adımlar duydum. korktum. basıyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder