nedense son bir aydır geçmeyen bir kasvet var. okul yok ve bu çok sıkıcı. okulsuz kendi dünyamı kuramamak daha sıkıcı. aslında kurmuş olduklarının... nefes alamıyorum. bu kez fiziksel. türk aile yapısı çok zor bir şey. konudan konuya atlıyorum, olsun. nevresimler... atıf yılmaz... bunu kırmak için bugün pil aldım. bu çok büyük bir adım. fenerin pili bitmişti. onu hayata döndürdüm. o pili düşünmek, almak, takmak o kadar büyük bir yaşam enerjisi gerektiriyor ki. tıpkı her gün duş almak gibi. yürümek gibi. ne kadar zor tüm bunlar. düşünmeden yapmaya alıştığımız için pıt pıt pıt oluyor.
sevgisizler, hayatları zor olmuşlar, beni rahat bırakır mısınız?
varlığınız türk varlığına armağan olsun ve beni bırakın.
yani karşındaki kişiyi düşünerek mi yazacaksın, yoksa bu bir terapi mi? türk aile yapısı çok kötü bir şey. bundan o kadar eminim ki.
9 Şubat 2011 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder